Ερχεται κάποτε μια στιγμή στην ζωή μας που οι αντοχές φτάνουν στα όριά τους. Ποιά δύναμη μας κρατάει ζωντανούς ακόμη κι όταν όλα χάνονται και πεθαίνουν???
Δεν ξέρω και δεν έχω απάντηση.
Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να παρετηθώ από κάθε αγώνα.
Γιά ποιό λόγο αλλωστε να συνεχίσω????
Θέλω πια να πάψω να πονάω. Δεν έχω κουράγιο ούτε αλλα δάκρυα.
Η καρδιά μου πάγωσε, το μυαλό μου σταμάτησε.
Θέλω να φωνάξω "βοήθεια" μα είμαι σίγουρη πώς κανένας δεν θα μ΄ακούσει.
Κρίμα, πέρασα απ αυτή την ζωή σκοντάφτωντας και εφτασα στο τέρμα γεμάτη τραύματα.
Να προσέχετε και ναστε πάντα καλά.
Η Χαρούλα σας
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
4 Kommentare:
Η ζωη μας αρχιζει παντα απο.. ενα μηδεν..
Μην παραδινεσαι..
Βαλε ενα οποιο ψηφιο μπροστα,
και θα παρει αξια!
Υγ..Vrakas Kostas
Μακάρι να μπορουσα...
Μην το βάζεις κάτω... Αξίζει τον κόπο να το παλέψεις...
gia sou
Kommentar veröffentlichen