Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα ( 15)

Απελπισμένη η Χαρούλα πιάνεται απ'όπου νομίζει πως θα κρατηθεί. Και τρώει την μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Είναι πια το φάντασμα της Χαρούλας αυτό που με πολύ κόπο κινήται και αναπνέει. Προσπαθεί αλλά μάταια δεν καταφέρνει να κρατηθεί στα πόδια της.
Μια τελευταία απελπισμένη λύση της μένη. Γερμανία! Η Τζένη όμως δεν θέλει να την ακολουθήσει και η Χαρούλα αποφασίζει να φύγει μόνη της με την ελπίδα οτι η απόσταση και ο χρόνος θα βοηθήσουν και τις δυό να βγούν απο το αδιέξοδο. Φεύγοντας κρατάει στα χέρια της ένα κουκλάκι και μια κασσέτα με τραγούδια που τα έγραψε η Τζένη ένα βράδυ πρίν. Αποχωρίζεται για πρώτη φορά το Τζενάκι της και φεύγει αφήνοντας την καρδιά και την ψυχή της πίσω. Αυτή η στιγμή θα την κυνηγάει συνεχώς! Από κείνη την στιγμή η Χαρούλα κυκλοφορεί μ΄'ενα γουόκμαν ακούγοντας συνεχώς την Τζένη να της μιλάει με τα τραγούδια. " Με πήρες κάποτε απ'το χέρι, και δεν σε ρώτησα που πάμε, σούπα με σένα δεν φοβάμαι, μάνα καλή μάνα μου έρμη....... ή "Φοβάμαι Μαμά, γερνάω Μαμά, πεινάω Μαμά.....ή "Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά, είχα κάποτε μια αγάπη και τη πήρε η συννεφιά.....ή Το σπίτι που εγώ κι εσύ για χρόνια ζήσαμε μαζί χαμένοι σε πελάγη ευτυχίας, με τα παράθυρα κλειστά, κανείς δεν το φροντίζει πια και σε τιμή πουλιέται ευκαιρίας.....24 ώρες το 24ωρο είτε στον δρόμο είτε σε κλειστό χώρο η Χαρούλα θρηνούσε! Παιδί μου, πώς να ζήσω χωρίς εσένα; μουρμούριζε ανάμμεσα στ'αναφυλιτά της η δόλια.
Άντεξε 15 ημέρες και μετά αρπάζει την βαλίτσα της καί τρέχει στο αεροδρόμιο.
"Πρέπει να πάω κοντά της, είπε. Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω μακριά της."
Όσο το αεροπλάνο πλησίαζε στην Έλλάδα τόσο η καρδιά της Χαρούλας κόντευε να σπάσει.

Και επιτέλους πατάει χώμα Ελληνικό!
Ποιός είπε πως σε 15 μέρες δεν έχεις την ανάγκη να σκύψεις και να το φιλήσεις, να το βρέξεις με τα δάκρυά σου;
Κι αυτή η διαδρομή ώς το σπίτι γιατί να είναι τόσο αβάσταχτα μεγάλη;
Κατεβαίνει επιτέλους απο τ'αυτοκίνητο κοιτάει ψηλά και να στο μπαλκόνι ακουμπισμένη
στα κάγκελα η ποιό όμορφη οπτασία του κόσμου.

Παιδάκι μου! παιδί μου, αγάπη μου, ζωή μου! Σ'ευχαριστώ Θεέ μου! Δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο στον κόσμο, σκεφτόταν η Χαρούλα ενώ ανέβαινε σε χρόνο ρεκόρ τα σκαλιά για τον τέταρτο όροφο και επιτέλους κρατούσε στα χέρια της την πηγή της ζωής της.

Την Τζένη, την Τζενούλα, το Τζενάκι της!

"Κανείς δεν θα σε πάρει ποτέ ξανά απο μένα! Θα βρώ τον τρόπο να σε ξανακερδίσω όσο χρόνο κι αν χρειαστεί. Θα βρώ τον τρόπο ν άπαλύνω το πόνο που σου προκάλεσαν αυτοί που έπρεπε να σε προτατεύουν!
Συγχώρεσέ με αν λύγισα απ΄το βάρος, συγχώρεσέ με αν δεν είχα όση δύναμη θά' θελα, συγχώρεσέ με που δεν μπόρεσα να σε προστατέψω απ΄τον ίδιο τον πατέρα σου!"σκεφτόταν η Χαρούλα.
Ενοχές και πόνος αβάσταχτος και μια Χαρούλα να παλαντζάρει μεταξύ απελπισίας και κόλασης.

Πρέπει να βρώ το κουράγιο να πεθάνω! Να ησυχάσουν όλοι από μένα, να μην πονάω κανέναν, να μην ενοχλώ κανέναν! σκεφτόταν πολλές φορές.
Μετά έβλεπε την κόρη της και ήξερε πως έπρεπε να ζήσει γιατί είχε λόγω να ζήσει.

Εξάλλου είχε μια μάχη να δώσει και έπρεπε να την κερδίσει!


στο επόμενο η συνέχεια

Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα (14)

Η Χαρούλα ρίχνεται στα κοινά. Πολιτική, συλλόγους,συνοικιακά συμβούλια.
Με την Τζένη στο ένα χέρι και στο άλλο την ντουντούκα!
Μιλάει με την κόρη της για ανθρώπινα δικαιώματα, γυναικεία απελευθέρωση, για το πολυτεχνείο, για την δημοκρατία...
Διαδηλώσεις, εκλογές και πορείες πάντα η Χαρούλα με την κόρης στο πλευρό.
Δεν θα κάνεις τα λάθη μου, εσύ θα μάθεις να στέκεσαι στα πόδια σου, έλεγε.
Ποτέ να μην εξαρτάσαι από κανέναν ούτε απο μένα!
Και μια μέρα του 1990 ο καλαματιανός μετά απο κάποιον καυγά λέει ότι θα φύγει απο το σπίτι.Όντως ανοίγει την πόρτα και φεύγει!Την άλλη μέρα το πρωί η Χαρούλα αλλάζει την κλειδαριά του σπιτιού της, μαζεύει καθαρά και άπλυτα σε σάκκους απποριμάτων και τούς αφήνει έξω από την πόρτα! Δεν κλαίει, δεν στεναχωριέται, δεν ανησυχεί.
Αισθάνεται 100 κιλά ελαφρύτερη.
Ο καλαματιανός έρχεται να πάρει τα πράγματά του, παθαίνει σοκ, ρίχνει και λιγα δάκρυα και φεύγει.
Λίγες μέρες αργότερα θέλει να ξαναγυρίσει στο σπίτι αλλά η Χαρούλα του λέει "ΟΧΙ".
Σου υπόσχομαι, της λέει να σε χτυπήσω εκεί που πονάει, στην κόρη σου!
Δεν θα ησυχάσω αν δεν σε δω να σέρνεσαι!
Δεν υπολόγησε η Χαρούλα ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανό να γίνει.
Δεν φαντάστηκε ποτέ ότι θα τσακιζόταν πάλι σαν ξερό κλαδί κι ακόμα χειρότερα!
Όντως πλησιάζει με κλάψες και δόλο την Τζένη και με πλάγιο τρόπο την στρέφει σιγά σιγά εναντίον της Χαρούλας. Δεν διστάζει ακόμη να πει ότι η Χαρούλα δεν την ήθελε ποτέ γιατί περίμενε γυιό! Συγχρόνως πήρε τους δρόμους απο σπίτι σε σπίτι κι από μαγαζί σε μαγαζί λέγοντας πως τον έδιωξε πώς είναι στούς δρόμους σαν το σκυλί χωρίς να ξέρει το γιατί!
Αυτός ο τόσο καλός οικογενειάρχης που της πρόσφερε της αχάριστης τα πάντα!!
Η Χαρούλα έχει μόνο 86 δρχ. στο πορτοφόλι, χωρίς δουλειά κι από παντού της γυρνάνε την πλάτη.
Χάνει την κόρη της σιγά σιγά και χάνει το έδαφος κάτω απ'τα πόδια της.
Μια λάθος κίνηση μετά την άλλη και το πέσιμο όλο και πιο επίπονο.


στο επόμενο η συνέχεια

Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα (13)

Η Χαρούλα κλείνεται στον εαυτό της και περνάει τις μέρες της στο σπίτι κλαίγοντας.Εκεί που κάθεται μια μέρα βλέπει την νεκρή κόρη της ολοζώντανη στην εξώπορτα σε μεγαλύτερη όμως ηλικία, περίπου 9 χρονών. Τρέχει στην πόρτα αλλά δυστυχώς δεν είναι κανείς.Θεέ μου τρελαίνομαι σιγά σιγά, βλέπω εικόνες που δεν υπάρχουν,τί θ'απογίνω; τί θ'απογίνει η Τζενούλα μου; λέει τρομοκρατημένη.
Η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με την μέρα.Κάθε φορά που μπαίνει ο Καλαματιανος στο σπίτι νοιώθει μίσος και αηδεία.Δεν τολμάει να πάει για ύπνο στην κρεββατοκάμαρα και αρχίζει ν'απομονώνεται στο σαλόνι. Κάποια μέρα του ζητάει να χωρίσουνε.
Κλάμμα ο Κύριος!!Τι θ'απογίνεις Χαρούλα μου; Είσαι πολύ άρρωστη, πώς θα μεγαλώσεις ένα παιδί; Άς μην μάγαπάς, δεν είναι απαραίτητο, με χρειάζεσαι. Δεν μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου, και άλλα πολλά...
Η Χαρούλα υποχωρεί και αισθάνεται ακόμη πιο άρρωστη, πιό άχρηστη και πιό ανίκανη.
Απεγνωσμένη του ζητάει να την αφήσει να πάει σε κάποιον ψυχαναλυτή για βοήθεια.
¨οχι, της λέει.Όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι, θα σε πείσει να με παρατήσεις.
Επιτέλους μετά από πολλές προσπάθειες τον καταφέρνει να πεί το ναί.
Η Χαρούλα μαθαίνει πολύ γρήγορα να βλέπει πίσω από τις μάσκες.Αναλύει τον εαυτό της και τούς γύρω της.Αναγνωρίζει τα αδύνατα μα και τα δυνατά της σημεία και κάνει ένα βήμα μετά το άλλο.Ανακαλύπτει τον αντάρτη μέσα της και τον βγάζει στην επιφάνεια.
Και παλεύει, παλεύει και στέκεται στα πόδια της.Αντικρίζει έναν Καλαματιανό που είναι για να τον φτύνεις όχι να τον φοβάσαι!!Κι ο Καλαματιανός τρομοκρατήται!
Δεν πληρώνω άλλο, της λέει.Αναγκαστηκά σταματάει την θεραπεία και προσπαθεί μόνη της.
Στηρίζει, λατρεύει και προστατεύει την κόρη της.Ταυτίζει την ζωή της με την ζωή της Τζένης. Γελάνε και κλαίνε μαζί. Πάνε σχολείο μαζί.Μιλάνε για τ'αγόρια μαζί.
Η Τζένη.. η Τζένη.. το Τζενάκι..το καμάρι, η αναπνοή, η ζωή της Χαρούλας!
Μανούλα, άστον,πάμε να φύγουμαι...της λέει πολές φορές.
Όχι μωρό μου, θα μας φάνε ζωντανές! Τώρα που μεγάλωσες να σε λένε " η κόρη τής π...;
Έτσι χαρακτηρίζουν τις χωρισμένες γυναίκες στην χώρα μας!

Οι άντρες είναι λέει άντρες και αν κάνουν κάτι φταίει η γυναίκα τους!
Τάδε έφφη ΕΛΛΑΔΑ του σήμερα!


Στο επώμενο η συνέχεια