Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα (27)

Η Χαρούλα γεμάτη ελπίδα ότι όλα θα αλλάξουν συνεχίζει να δουλεύει και να κάνει σχέδια για ένα πιθανό ταξείδι στην Αμερική.
Λογαριάζει όμως χωρίς τον ξενοδόχο!!!!
Ο Σάκης είναι όλη μέρα στο καφενείο, στην μπιρίμπα και στο Ουισκάκι....
Η Χαρούλα δεν ξέρει τι να κάνει! Ένα βράδυ επιστρέφωντας από την δουλειά τον ρωτάει αν έψαξε για δουλειά.
Εχω αύριο ραντεβού της λέει, πές μου τι να πώ!
Αν είναι δυνατόν! Εγώ θα σού πω τι να πείς?? του απαντάει η Χαρούλα,_άν είναι κάποιες λέξεις πού δεν τις ξέρεις στα Γερμανικά πές μου να σου τις πώ, άλλα εσύ μόνος σου πρέπει να τα πεις εκεί που θα πάς. Όταν θέλεις μιλάς και συνεννοήσαι μια χαρά. Κουράστηκα πιά!!!
Εκείνος πήρε το μπουκάλι και η Χαρούλα στην κρεββατοκάμμαρα για ύπνο.
Όταν ξημέρωσε σηκώθηκε η Χαρούλα και άρχισε να ετοιμάζεται να πάει να ασφαλίσει τον Σάκη πάνω της γιατι δεν είχε πια ιατρική ασφάλεια δική του.
Ο Σάκης κοιμόταν ακόμη στο σαλόνι!
Ήταν ακόμα θυμωμένη και έκανε να φύγει χωρίς να τον ξυπνήσει. Φτάνει στην εξώπορτα και ξαφνικά γυρίζει πίσω. Πάει στην κουζίνα, κάνει καφέ και φωνάζει!
_Σάκη ξύπνα, έκανα καφέ! Σε λίγο πρέπει να φύγω!!!
Καμμιά απάντηση....
Μα τι στο καλό συμβαίνει..αυτό το ροχαλιτό είναι αλλιώτικο, λεςςςςςςςς???????
Τον κουνάει, τον αναγκάζει να καθήσει, του φωνάζει.. Ξύπνα, κοίταξέ με, τί έκανες, μίλα μουυυυυ, τί πήρες?????

_Καλάθι..είναι το μόνο που λέει και ξανά τίποτα.

Τρέχει στο τηλέφωνο και ειδοποιεί τις πρωτες βοήθειες.
Πρέπει να τον κρατήσω ξύπνιο, ότι και να γίνει!!! όσπου να έρθει το νοσοκομειακό και ο γιατρός. Κλαίει, φωνάζει, τον παρακαλάει. Μίλα μου, σε παρακαλώ λυπήσου εσένα και μένα, μήν μου το κάνεις αυτό, ξύπνα κι εγώ θα δουλεύω 24 ώρες, δεν θα σού ξαναπώ ποτέ τίποτα!!

Ερχεται το νοσοκομειακό και ο γιατρός. Ο Σάκης είναι μισοξύπνιος, τον πάνε στο αμάξι με τα πόδια, χωρίς φορείο, κρατώντας τον.
Γίνεται επιθετικός και φωνάζει να τον αφήσουν ήσυχο γιατι νυστάζει!
Φτάνουν στο νοσοκομείο,αρχίζουν οι εξετάσεις και μετά απο 2 ώρες πέφτει σε κώμα.
Μεταφέρεται στην εντατική και η Χαρούλα που απαγορεύεται να μπεί μέσα, κλαίει ασταμάτητα και βηματίζει πέρα δώθε σαν πληγωμένο ζώο.
Βγαίνει κάποια στιγμή μία γιατρός και λέει στην Χαρούλα.
Αν βγάλει αυτήν την νύχτα, θα σωθεί, αλλά δεν ξέρουμε τι βλάβες έχει υποστεί ο οργανισμός του.
_Εγώ φταίω ξεσπάει η Χαρούλα, δεν έπρεπε να του πώ για την δουλειά!
Τρελλάθηκες κοπέλα μου? της λέει η γιατρός.
Αν ήταν έτσι δεν θα είχαμε 6.000.000 ανέργους αλλά 6.000.000 νεκρούς!
Άν έπερνε το αμάξι του και σκοτονώταν θα έριχνες και πάλι το φταίξιμο σε σένα??
Όχι,απαντάει σαν χαμένη η Χαρούλα!
Πήγαινε να κοιμηθεις και έλα παλι το πρωί, εδώ έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται να μείνεις, της λέει η γιατρος και της χαϊδεύει τα μαλλιά.
Είναι πια νύχτα.
Βγαίνει στον δρόμο και δεν μπορεί να σταματήσει το κλάμμα.
Γυρίζει όλη την νύχτα χωρίς να ξέρει που πάει,χωρίς σκοπό κλαίει και παρακαλάει να πάνε όλα καλά!
Μόνη, δεν έχει κανέναν, κι αναρωτιέται: Γιατί Θεέ μου? Σε παρακαλώ πές μου, τιέχω κάνει???
Άσε με να ανασάνω ή πάρε με κοντά σου, δεν αντέχω άλλο. Ετσι κι αλλιως, κοίταξέ με, ένα ράκος είμαι, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους.. ξέρεις τι θα γίνει αν πεθάνω?? Κανείς δεν θα το καταλάβει ότι λείπω, κανείς δεν θα πονέσει!!
Μα τι λέω??? Το μωρό μου??? Δεν μπορώ να το πονέσω έτσι. Πρέπει να αντέξω.
Ναι!!! Έχω την Τζένη!!! Έχω την Τζένη!!!
Αρπάζει το τηλέφωνο και σχηματίζει εναναριθμό.
Ακούει την φωνή της να λέει: Αλο??
Τζένη?? λέει με λυγμούς.
Μανούλα, τι έπαθες?? Μίλα μου σε παρακαλώ!!!

Το μωρό της είναι εδώ!!! του μιλά και της μιλάει...

Κάπου στο βάθος χαράζει.



στο επομενο η συνέχεια: