Samstag, Oktober 20, 2007

Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα (26)

Και ήρθε η στιγμή που φοβόταν η Χαρούλα.

Ο γαμπρός της έφτασε στην γερμανία και έμεινε τρείς μέρες. Τι έγινε ακριβώς δεν έμαθε κανείς ποτέ. Μόνο η Τζένη ανακοίνωσε στην μητέρα της ότι ο άνδρας της φεύγει και ότι στις επόμενες μέρες θα στείλει τα λεφτά για τα εισητήρια ώστε να επιστρέψει η οικογένεια στην Ελλάδα. -Πιστεύεις μωρό μου ότι είναι το καλύτερο για σένα και τα παιδιά; ρωτάει η Χαρούλα .

Ναί μαμά, θα προσπαθήσω άλλη μια φορά να σώσω το σπίτι μου.

Ετοιμάζει τις βαλίτσες η Χαρούλα με πόνο στην ψυχή την συνοδεύει μέχρι το αεροδρόμειο. Κλαίει όλη την ώρα και ένας αβάσταχτος πόνος της κομματιάζει την καρδιά.

Κάτι μέσα της φωνάζει: δεν θα τους ξαναδείς!!!!

Η στιγμή που αγκάλιαζε και φιλούσε την κόρη της ήταν ο χειρότερος αποχαιρετισμός της ζωής της!

Γύρισε στο σπίτι σωστό ράκος. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν μαρτύριο για την Χαρούλα.

Η Τζένη δεν δίνει σημεία ζωής, το ρημάδι το τηλέφωνο σιωπά και η Χαρούλα πάει να τρελαθεί.

Γιατί παιδί μου! τί κακό σού έκανα;;..

Να πάρει τηλέφωνο η ίδια δεν μπορεί. Έχει σβήσει από την μνήμη του τηλεφώνου όλα τα νούμερα!

Τι να κάνω τώρα Θεέ μου; Άς ήξερα τουλάχιστον ότι είναι καλά! Άν όμως έπαθε τίποτα; Ή μήπως δεν θέλει να έχει πια καμμιά επαφή μαζί μου; μονολογούσε και έκλαιγε η Χαρούλα.

Έκλαιγε στην δουλειά, στον δρόμο, στο σπίτι.. έκλαιγε παντού και ασταμάτητα.

Και έρχεται ο λογαριασμός τηλεφώνου της κόρης της και η Χαρούλα ελπίζει να βρεί ένα στοιχείο, έναν αριθμό που θα την βοηθήσει να επικοινωνήσει με την κόρη της.

Ναι!! κάτι ύπάρχει! Και είναι 26 Σεπτεμβρίου! Το Τζενάκι έχει γενέθλεια!

Καλή τον αριθμό του σπιτιού αλλά απαντάει ο τηλεφωνητής.

Χρόνια πολλά, λέει, αν θέλεις ξέρεις που μπορείς να με βρείς. Σ΄αγαπώ πολύ!

Καμμιά ελπίδα πια δεν μένει στην Χαρούλα. Ακολουθούν μέρες σιωπής και απόγνωσης .

Δεν έχω την Τζένη, δεν έχω ζωή! Δεν μπορώ να το αντέξω! Γιατί; Γιατί; Γιατί;

Η Χαρούλα πέφτει συνεχώς όλο και πιό χαμηλά ώσπου δεν έχει παρακάτω.

Δεν μπορεί να καταλάβει, δεν μπορεί να εξηγήσει, δεν μπορεί να σκεφτεί.

Σε άσχημη κατάσταση φτάνει σε μια ψυχοθεραπεύτρια και αρχίζει ξανά θεραπεία.

Μετά από αρκετό διάστημμα καταφέρνει να στέκεται στα πόδια της χωρίς όμως να υπάρχει πραγματικά.

Είναι σαν φυτό, κινήται, μιλάει ή τρώει σαν να είναι μηχανή και όχι άνθρωπος.

Όλα μέσα της είναι νεκρά.

Μιλάει, μιλάει σιωπηρά με την κόρη της, δίνει απαντήσεις και δεν έχει επαφή με το περιβάλον της.

Και ξαφνικά ακούει σαν μέσα σε όνειρο να στριγκλίζουν κάποια φρένα αυτοκινήτου!

Βλέπει με τρόμο ότι βρίσκεται μέσα στον δρόμο ανάμεσα στ΄αυτοκίνητα!

Πώς βρέθηκα εδώ; Δεν είναι αυτός ο δρόμος για το σπίτι!!

Κάποιοι την οδηγούν στο πεζοδρόμιο και κάποιες φωνές ρωτάνε αν χρειάζεται βοήθεια.

Μα τί λένε; Εγώ δεν χρειάζομαι τίποτα και δεν έχω πια τίποτα!

Αφήστε με επιτέλους!!!

Μετά από κάποιο διάστημα η Χαρούλα λαμβάνει ένα γράμμα!

Βρίσκομαι στην Αμερική! Αν θέλεις μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου σ΄αυτήν την διεύθυνση. γράφει η Τζένη.

Αν θέλω;; Μα τι λέει;; αχχ κουτό παιδί! μονολογεί η Χαρούλα και η καρδιά της χτυπάει σαν τρελή.

Δεν θα πρέπει να την φέρω σε δύσκολη θέση, σκέφτεται. Θα της γράψω δυό λόγια και θα την αφήσω να επιλέξει εκείνη αν με θέλει στην ζωή της ή όχι.

Τουλάχιστον έχω ένα σημείο ζωής!!!

Επιτέλους!!

Γιατί χωρίς την Τζένη δεν μπορεί να υπάρχει τίποτα.



Γιατί Τζένη σημαίνει ανάσα, ήλιος, φώς, γέλιο ζωή.

Γιατι η Χαρούλα δεν αγάπησε κι ούτε μπορεί να αγαπήσει τίποτ΄άλλο πιό πολύ πιό δυνατά!







στο επόμενο η συνέχεια..

7 Kommentare:

phivos hat gesagt…

Tόχει να εξαφανίζεται! Οπως τώρα! Ούτε mail, ούτε τηλέφωνα ούτε τίποτε! Γύρευε τι σκαρώνει πάλι...

pote-xana hat gesagt…

Δεν φταίει το μωρό μου Φοίβο μου! Ετοιμάζει την απόδραση από το Αλκατραζ αυτό το διάστημμα! Μην μου το μαλώνεις γιατί θα σε δείρωωω!!
Είναι πάντως καλά...

maria_pin hat gesagt…

Χάθηκες κυρία Μαρία! Ας είναι, καλώς μας ήρθες και πάλι!!

panagiota hat gesagt…

Μαρία χαίρομαι που είσαι μαζί μας εδώ ξανά.
Εύχομαι και στο "μωρό" σου ολα να πάνε κατ'ευχήν Θεού.

Theodora Papapanagiotou hat gesagt…

Πολύ καιρό την περίμενα τη συνέχεια.. Ελπίζω να είστε καλά! Κι εγώ έχω χάσει τα ίχβη της Τζένης τελευταια...

nyctolouloudo hat gesagt…

έχεις χαθεί...
ελπίζω να είσαι καλά!
καλή χρονιά με υγεία, γαλήνη και ηρεμία!

Anonym hat gesagt…

Πρώτη φορά στη σελίδα σου αλλά μου άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφεις. Θα επιστρέψω για να διαβάσω με μεγαλύτερη άνεση.