Mittwoch, Februar 14, 2007

Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα ( 16 )

Η ευτυχία όμως δεν κρατάει για πολύ.
Η Χαρούλα χωρίς δουλειά χωρίς χρήματα και η σχέση με την κόρη της ξανά σε ένταση.
Ο καλαματιανός με λεφτά και με δόλο εχει κάνει την μικρή μπαλάκι.
Η Χαρούλα ένα ψυχικό και σωματικό ράκος που προσπαθεί με όση δύναμη της μένει να κρατήσει την κόρη της.
Μια εποχή που είναι επίπονη και για τις δυό. Δεν πιστεύει καμμία στην άλλη και η κάθε μια τους θρηνεί ένα χαμό μια αγάπη που χάθηκε.
Δεν βρίσκουν τον δρόμο να συναντηθούν όσο κι αν το θέλουν!
Γίνονται πάρα πολλά, τόσα πολλά που θα στηγματίσουν για πάντα την ζωή τους.
Μια Τζένη που έχασε μια δυνατή μάνα και βλέπει ένα ράκος που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του, ένα τίποτα, και μια Χαρούλα που έχασε τον μοναδικό σκοπό της ζωής της και δεν έχει λόγους να ζεί. Κέρδισες κάθαρμα, όμως κέρδισες καταστρέφοντας το ίδιο σου το παιδί! του είπε μια μέρα.-Καλά να πάθεις, σου είπα πώς θα σε χτυπούσα εκεί που πονάει! γέλασε και της έκλεισε το τηλέφωνο.
Μην έχοντας άλλη επιλογή και πιστεύοντας ότι πρέπει να απαλλάξει την κόρη της απ'την παρουσία της αποφασίζει να ξαναφύγει κι αυτή την φορά για πάντα.
Πριν όμως το κάνει ξαναπροσπαθεί και παρακαλάει την κόρη της να φύγουν μαζί.
Η Τζένη αρνήται να την ακολουθήσει και η Χαρούλα με μια βαλίτσα, χωρίς ψυχή και με λίγα χρήματα που της δίνουν οι γονείς της για το ταξείδι πέρνει το λεωφορείο γιά την φρανκφούρτη. Η τελευταία εικόνα που κρατάει ειναι το πρόσωπο ενός κοριτσιού γεμάτο πόνο και περιφρόνηση. Μιά μάνα που έχασε την κόρη της και μια κόρη που κάποιος την έπισε ότι αυτή η μάνα δεν την αγάπησε ποτέ.
Εν το μεταξύ ο μικρός αδερφός της Χαρούλας μετά τα παρακάλια της μάνας του προτίνει στην Χαρούλα φιλοξενία μέχρι να βρεί δουλειά και σπίτι.
Φτάνει η Χαρούλα στο σπίτι του αδερφού της και για καλή της τύχη βρίσκει αμέσως δουλειά σε μια υπέθρια καφετερία, χωρις χαρτιά, γιατι γι'αυτά χρειάζεται χρόνος, και αρχίζει να δουλεύει. Ετοιμάζει τις παραγγελίες για το γκαρσόνι, πουλάει παγωτό στούς περαστικούς, πλένει σκουπίζει, κουβαλάει κάσσες ατελείωτες απο ποτά ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας σκάλες χωρίς λέξη, απο το πρωί στις 8 μέχρι την νύχτα στις 11.
Η νύφη της σε κάθε ευκαιρία της δίνει να καταλάβει πώς πρέπει να φύγει.
Μιλάει με τον αδερφό της και αυτός της προτίνει να της δανείσει το ποσόν που χρειάζεται ώστε να πληρώσει μεσιτικό γραφείο και να φύγει το συντομότερο δυνατόν.
Σε λίγες μέρες η Χαρούλα βρίσκει μια γκαρσονιέρα αφού πληρώνει 2.500,00 μαρκα αέρα στον μεσίτη, δύο μηνιάτικα εγγύηση και το ενοίκιο του τρέχοντος μήνα ένα σύνολο απο 6.000 μάρκα δηλ. 1.020.000 δρχ. που δανείζεται απο τον αδερφό της με αποπληρωμή σε δύο χρόνια.
Μπαίνει σε ένα σπίτι που διαθέτει ένα ντιβάνι μια ντουλάπα, ενα ψυγείο και ένα ηλεκτρικό μάτι για μαγείρεμα.
Η Χαρούλα δεν έχει σεντόνια, δεν έχει μαξιλάρια, δεν έχει κουζινικά δεν έχει ούτε μια πετσέτα να σκουπίσει το πρόσωπό της.
Στο ταβάνι υπάρχουν μόνο καλώδια απο κάποιο μονόφωτο που υπήρχε απο τον προηγούμενο ενοικιαστή.
Άρα καμμία λάμπα, καθόλου φως μόλις σκοτεινιάζει!
Η Χαρούλα ξυπνάει από τα μαύρα μεσάνυχτα για να πάει στην δουλειά μια και δεν μπορεί να πληρώσει το λεοφωρείο τρώει μόνο ένα λουκάνικο με ψωμάκι την ημέρα που της διαθέτει τζάμπα το αφεντικό της και γυρνάει την νύχτα σ'ενα σκοτεινό σπίτι υποτίθεται για να κοιμηθεί.
Το σάββατο στην πρώτη πληρωμή τρέχει να τηλεφωνήσει στην κόρη της.
Η μικρή κοιμόταν και ξύπνησε από το τηλέφωνο.
Δεν μπορώ τώρα, πάρε αργότερα, της λέει και το κλείνει.
Η Χαρούλα πέρνει τον δρόμο για το σπίτι της και απ΄το κλάμμα δεν βλέπει πια τίποτα.
Ενα μεγάλο γιατί και ένας πόνος αβάσταχτος που θέλει να βγεί ουρλιάζοντας σρην μέση του δρόμου.
Αποφασίζει να διαθέσει ένα μικρό ποσόν και κάθεται να πιεί έναν καφέ ενώ κλαίει ασταμάτητα.
Στην καφετέρια κάνουν την εμφάνισή τους δυό πλανόδιοι κιθαρίστες και ενώ τραγουδάνε βλέπουν την Χαρούλα που κλαίει.
Πληζ ντον κράη, γουάτ κεν αη ντού φορ γιού;
Η Χαρούλα πετάγεται στον δρόμο και βγάζει μια κραυγή.
Τίποτα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια! Εγώ ειμαι ένα πτώμα! Σαρκίο χωρίς ψυχή!
Θεέ μου πάρε με, γιατί δεν με πέρνειςςςς!
Ξανά στο κελί της, κουλουριασμένη στο ντιβάνι και σκεπασμένη με το μπουφάν περιμένει να ξημερώσει και να πάει στην δουλειά.
Σε λίγες μέρες ξανατηλεφωνεί στην κόρη της και αυτή της λέει κλαίγοντας πως έχασε λεφτά της εταιρίας που δουλεύει και πώς πρέπει να βρει να τα δώσει πίσω. Ο καλαματιανός αντί για βοήθεια της γύρισε την πλάτη.
Εγώ μωρό μου, μην κλαίς, εγώ θα πάω στην τράπεζα και θα στα στείλω, πες μου πόσα ειναι;
160.000 δρχ.ήταν η απάντηση.
Κόκκαλο η Χαρούλα!
Και πού να τα βρώ;Πρέπει να τα βρώ όμως.
Πηγαίνει στο αφεντικό της τον παρακαλεί και αυτός της τα δίνει σαν προκαταβολή.
Όλο χαρά τρέχει στην τράπεζα και στέλνει τα λεφτα.
Το πολυ πολυ να κοιμάμαι στα σκοτεινά με το μπουφάν για σκέπασμα άλλο ένα μήνα.
Και τί έγινε! φτάνει να μην κλαίει το μωρό μου, φτάνει να ξέρει ότι εγώ είμαι πάντα εδώ για κείνη!
Μια μικρή σπίθα ελπίδας φάνηκε στον ορίζοντα.
Πρέπει να τα καταφέρω να σταθώ στα πόδια μου και να είμαι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να στιρίξω την κόρη μου γιατί κάτι μου λέει πως τώρα που νομίζει το κάθαρμα ότι με έθεσε εκτός μάχης θα ξεχάσει πάλι ότι είναι μπαμπάς!
Και συνέχισε να δουλεύει ώρες ατέλειωτες, και συνέχισε να κάνει δρομολόγια ατέλειωτα,
και συνέχισε να κλαίει ώρες ατέλειωτες.
Όσπου ένα πρωί ενώ προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεββάτι το σώμα της δεν την ακούει πιά.
Πρέπει να σηκωθώ, πρέπει να πάω στην δουλειά! Αν αρρωστήσω τι θα κάνω;
Απελπισμένη η Χαρούλα πιέζει τον εαυτό της να σηκωθεί όμως μάταια γιατί δεν έχει πια ούτε πόδια ούτε χέρια,

Τέσσερα αψυχα άκρα που λές και δεν είναι δικά της.


Και όπως δουλεύει ανασφάλιστη και παράνομη δεν έχει ούτε ιατρική περίθαλψη!
Άρα .......



στο επόμενο η συνέχεια

9 Kommentare:

maria_pin hat gesagt…

Να είσαι καλά κυρία Μαρία, κάθε τόσο μπαίνω για να διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας σου, που με έχει συνεπάρει!

panagiota hat gesagt…

Κουραγιο...ΜΑΝΑ!!!
το αποτελεσμα μετραει....

panagiota hat gesagt…

Και συγγνωμη Μαρια που δεν εγραψα¨χρονια πολλα"τετοια μερα.Εχω την εντυπωση πως κι'εσενα ο μαναδικος και θυελλωδης ερωτας της ζωης σου ειναι η κορη σου.Μια απο τα ιδια κι εγω...
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ......και σε ολες τις γυναικες που ξερουν να αγαπανε!!!!!!

pote-xana hat gesagt…

Ποτέ αγαπημένες μου φίλες δεν θα μπορέσει να υπάρξει άνδρας που να είναι ικανός για μια τόσο μεγάλη αγάπη.Κι εγώ θα φωνάζω ακόμη κι απ'τον άλλο κόσμο αν χρειαστεί,
Έρωτα της ζωής μου, τρελή μου αγάπη, δεν αγάπησα και δεν είναι δυνατόν ν'αγαπήσω κανέναν όσο εσένα!
Και είμαι τόσο περήφανη για την κόρη μου που πήγε στην κόλαση και μπόρεσε να ξαναγυρίσει!!
Φιλιά σε όλες τίς ερωτευμένες Μαμάδες!

annamaria hat gesagt…

Εγω ειμαι μια απο αυτες τις ερωτευμενες μαμαδες που λες Μαρακι μου!!
Φιλακια πολλα!!

ovi hat gesagt…

ωχ!

GreekGoddess hat gesagt…

Μανούλα αν και μόλις τώρα σου μιλούσα στο τηλέφωνο θέλω να σου ξαναπώ ότι σ'αγαπώ πέρα από τον ουρανό και τα αστέρια και οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.
Και θα έιμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο αν καταφέρω να δώσω στα δικά μου παιδάκια τα μισά από ότι έχεις δώσει εσύ σε μένα. Σ'ευχαριστώ!!!

nyctolouloudo hat gesagt…

πες ό,τι δεν είναι αλήθεια όλα αυτά....

πες το σε παρακαλώ!

Anonym hat gesagt…

Θα'θελα νά'ταν ψέμα,
θά'θελα νά'ταν ένα κακό όνειρο! Θά'θελα να μην είχα πονέσει τόσο, θα'θελα να μην χρειάζομαι τα χάπια μου,
θά'θελα να μπορούσα να ξεχάσω,
θά'θελα να μπορούσα να μισώ!
Όμως ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ και δεν θέλω!
Γιατί αν ξεχάσω θα με τσαλαπατήσει πάλι κάποιος!Κι εγώ το είπα ανοίγωντας αυτό το Μπλόγκ:ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!

Η Χαρούλα σας