Mittwoch, Januar 31, 2007

Το κοριτσάκι με το άσπρο φόρεμα ( 15)

Απελπισμένη η Χαρούλα πιάνεται απ'όπου νομίζει πως θα κρατηθεί. Και τρώει την μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Είναι πια το φάντασμα της Χαρούλας αυτό που με πολύ κόπο κινήται και αναπνέει. Προσπαθεί αλλά μάταια δεν καταφέρνει να κρατηθεί στα πόδια της.
Μια τελευταία απελπισμένη λύση της μένη. Γερμανία! Η Τζένη όμως δεν θέλει να την ακολουθήσει και η Χαρούλα αποφασίζει να φύγει μόνη της με την ελπίδα οτι η απόσταση και ο χρόνος θα βοηθήσουν και τις δυό να βγούν απο το αδιέξοδο. Φεύγοντας κρατάει στα χέρια της ένα κουκλάκι και μια κασσέτα με τραγούδια που τα έγραψε η Τζένη ένα βράδυ πρίν. Αποχωρίζεται για πρώτη φορά το Τζενάκι της και φεύγει αφήνοντας την καρδιά και την ψυχή της πίσω. Αυτή η στιγμή θα την κυνηγάει συνεχώς! Από κείνη την στιγμή η Χαρούλα κυκλοφορεί μ΄'ενα γουόκμαν ακούγοντας συνεχώς την Τζένη να της μιλάει με τα τραγούδια. " Με πήρες κάποτε απ'το χέρι, και δεν σε ρώτησα που πάμε, σούπα με σένα δεν φοβάμαι, μάνα καλή μάνα μου έρμη....... ή "Φοβάμαι Μαμά, γερνάω Μαμά, πεινάω Μαμά.....ή "Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά, είχα κάποτε μια αγάπη και τη πήρε η συννεφιά.....ή Το σπίτι που εγώ κι εσύ για χρόνια ζήσαμε μαζί χαμένοι σε πελάγη ευτυχίας, με τα παράθυρα κλειστά, κανείς δεν το φροντίζει πια και σε τιμή πουλιέται ευκαιρίας.....24 ώρες το 24ωρο είτε στον δρόμο είτε σε κλειστό χώρο η Χαρούλα θρηνούσε! Παιδί μου, πώς να ζήσω χωρίς εσένα; μουρμούριζε ανάμμεσα στ'αναφυλιτά της η δόλια.
Άντεξε 15 ημέρες και μετά αρπάζει την βαλίτσα της καί τρέχει στο αεροδρόμιο.
"Πρέπει να πάω κοντά της, είπε. Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω μακριά της."
Όσο το αεροπλάνο πλησίαζε στην Έλλάδα τόσο η καρδιά της Χαρούλας κόντευε να σπάσει.

Και επιτέλους πατάει χώμα Ελληνικό!
Ποιός είπε πως σε 15 μέρες δεν έχεις την ανάγκη να σκύψεις και να το φιλήσεις, να το βρέξεις με τα δάκρυά σου;
Κι αυτή η διαδρομή ώς το σπίτι γιατί να είναι τόσο αβάσταχτα μεγάλη;
Κατεβαίνει επιτέλους απο τ'αυτοκίνητο κοιτάει ψηλά και να στο μπαλκόνι ακουμπισμένη
στα κάγκελα η ποιό όμορφη οπτασία του κόσμου.

Παιδάκι μου! παιδί μου, αγάπη μου, ζωή μου! Σ'ευχαριστώ Θεέ μου! Δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο στον κόσμο, σκεφτόταν η Χαρούλα ενώ ανέβαινε σε χρόνο ρεκόρ τα σκαλιά για τον τέταρτο όροφο και επιτέλους κρατούσε στα χέρια της την πηγή της ζωής της.

Την Τζένη, την Τζενούλα, το Τζενάκι της!

"Κανείς δεν θα σε πάρει ποτέ ξανά απο μένα! Θα βρώ τον τρόπο να σε ξανακερδίσω όσο χρόνο κι αν χρειαστεί. Θα βρώ τον τρόπο ν άπαλύνω το πόνο που σου προκάλεσαν αυτοί που έπρεπε να σε προτατεύουν!
Συγχώρεσέ με αν λύγισα απ΄το βάρος, συγχώρεσέ με αν δεν είχα όση δύναμη θά' θελα, συγχώρεσέ με που δεν μπόρεσα να σε προστατέψω απ΄τον ίδιο τον πατέρα σου!"σκεφτόταν η Χαρούλα.
Ενοχές και πόνος αβάσταχτος και μια Χαρούλα να παλαντζάρει μεταξύ απελπισίας και κόλασης.

Πρέπει να βρώ το κουράγιο να πεθάνω! Να ησυχάσουν όλοι από μένα, να μην πονάω κανέναν, να μην ενοχλώ κανέναν! σκεφτόταν πολλές φορές.
Μετά έβλεπε την κόρη της και ήξερε πως έπρεπε να ζήσει γιατί είχε λόγω να ζήσει.

Εξάλλου είχε μια μάχη να δώσει και έπρεπε να την κερδίσει!


στο επόμενο η συνέχεια

6 Kommentare:

panagiota hat gesagt…

Σε διαβαζω απο το"1"και εφτασα στο "15".....
Δεν μιλησα,δεν σχολιασα.....Σημερα θα γραψω:ΜΑΝΑ,ΜΗΤΕΡΑ,ΜΑΜΑ...μονο αγαπη κρυβουν αυτες οι λεξεις.Πολλες φορες και πονο και πικρα.Αλλα οι μαναδες παντα βρισκουμε την λυση,κι αν ακομα αυτο σημαινει τον θανατο μας.....
Σε καλησπεριζω ΜΑΝΑ......

annamaria hat gesagt…

Για μια στιγμη με τρομαξες αλλα ηξερα πως οσο διαβαζα.... καποια στιγμη θα εγραφες τον γυρισμο σου!!Δεν επεσα εξω!!
Μπορω να σκεφτω πως λειτουργει μια μανα!!

nyctolouloudo hat gesagt…

σηκώθηκα από την καρέκλα και σκεφτόμουν τι να σου γράψω...
δεν ξέρω τι.

Anonym hat gesagt…

Μόνο μια γυναίκα καταλαβαίνει μια γυναίκα! Μόνο μια Μάνα καταλαβαίνει μια Μάνα.
Έφτασα σε ένα σημείο της ιστορίας που πονάει πολυ. Πρέπει να συνεχίσω, πρέπει και θέλω να τα πώ!Μόνο που δεν ξέρω αν ειμαι σε θέση να το κάνω.Κάθε λέξη που γράφω μου ξεσκίζει τα σωθικά!
Πέρασαν τόσα χρόνια, έγιναν τόσα πολλά κι όμως είναι σαν νάναι σήμερα που συμβαίνουν!Η παρουσία σας στο μπλόκ μου δίνει δύναμη και κουράγιο.
Σας ευχαριστώ μέσα απ'την καρδιά μου.
Χαρούλα

ovi hat gesagt…

:)

annamaria hat gesagt…

Εμεις σε ευχαριστουμε που τα μοιραζεσαι μαζι μας!!